In de drukte voor de vakantieluwte aanbreekt, gaat niet alles even goed. We kregen op het laatste moment een mooie opdracht, om bij een organisatie tijdens hun MT hun kennis van Balanced Score Cards (BSC) op te vijzelen en hen daarna te helpen er ook een te maken. Een BSC is een uitgekiend systeem om doelen te stellen, waarbij het punt is dat je denkt vanuit je strategische keuzes en deze vertaalt in concrete acties. Beste lezers, ik had van te voren heel optimistisch gedacht dat je een BSC gemakkelijk invult. Het is immers eenhulpmiddel “ en het voornaamste doel van een hulpmiddel is tenslotte het verhogen van gemak. Deze organisatie had al een heel uitgebreid meerjaren beleidsplan, wat er op zich heel goed uitzag maar op verschillende onderdelen weinig concreet. En men had al jarenlang ervaring met het gebruik van de BSC. En wij zijn ook goed thuis in het gebruik en toepassing ervan. Dus het leek gemakkelijk: de strategie nog eens scherp laten verwoorden door de Raad van Bestuur en vervolgens, hierop gebaseerd, actiepunten benoemen. En deze in een BSC plaatsen. Maar het lukte gewoon niet! We zijn bezig geweest van 9 tot half 3, toen was iedereen helemaal suf en zijn wij, als trainers/procesbegeleiders vertrokken. Waar ging het mis?

1) BSC is gewoon een erg ingewikkeld instrument. Het gebalanceerd doelen stellen is heel moeilijk – kijk maar naar dit plaatje:

wie wel eens een BSC heeft ingevuld, begrijpt het waarschijnlijk wel, maar zo niet, dan spreekt het niet voor zich. Het is in deze weergave bovendien niet te lezen, maar je kunt al zien hoeveel je moet invullen: al die witte regeltjes. Het is geen ruggengraat instrument.

2) Een compleet MT laten meedenken over strategische keuzes is niet verstandig. Beter is om hen input te vragen en op grond van die input een BSC te presenteren.
En hoe je het ook wendt of keert, dat zijn twee aspecten die wij ons als procesbegeleiders mogen aantrekken. Terwijl we (dacht ik) op zich ook heel veel verstandige dingen deden; ik heb nog nooit zo vaak mensen afgebroken, de discussie weer naar het hoofdonderwerp teruggebracht, maar het hielp allemaal niets. Ik had hetzelfde gevoel als toen ik vanochtend mijn zoontje weer vrolijk probeerde te krijgen toen het hem duidelijk was dat de worst ECHT op was. Hoe pedagogisch verantwoord ik het ook aanpakte, hij trok er zich niets van aan. Hij wilde het anders. Hij wilde worst.
Iedereen die wel eens een slechts deels geslaagde of zelfs mislukte training heeft meegemaakt, kent waarschijnlijk wel dat gevoeler komen bij mij steeds weer nieuwe ideeen op van dingen die ik die dag had moeten doen. Als dit ook geldt voor de rest van de deelnemers, dan wordt het met terugwerkende kracht alsnog een heel effectieve dag. Dat hoop ik dan ieder geval voor de opdrachtgever. Beste lezers, is er iemand van jullie met goede ervaringen met de Balanced Score Card?