Ofwel de waarde van verhullend taalgebruik

Het aantal niet-werkende werkzoekenden (nww) is in november met 7355 (1,3%) gedaald tot 565.385; dat is 7,6% van de beroepsbevolking. Onder de beroepsbevolking van 45 jaar en jonger is de daling van het aantal nww 1,8%; onder ouderen bedraagt de daling 0,7%.

Met dit bericht opent het persbericht van het CWI. Mij valt de term niet-werkende werkzoekenden op. Misschien heb ik iets gemist.? Ik dacht altijd dat die groep werklozen werd genoemd. Of is dat stigmatiserend? Zoals je in California geen zwarte verf meer kan kopen.men noemt dat: the colour that is the opposite of white. Of: the darkest colour available. Want als je het black noemt, voelt een hele bevolkingsgroep zich geschoffeerd. Ik vond dat idioot, maar inmiddels zijn in Nederland toch ook de Negerzoenen afgeschaft. En nu dus ook de werklozen. De verhullende alternatieven (opposite of white, of intellectually challenged voor mensen [niet-dieren] met een IQ<90) geven echter meteen ook een waarde-oordeel: blijkbaar is zwart, dom, werkloos niet goed en moet je het in ieder geval maar niet bij de naam noemen. Terwijl al die eigenschappen natuurlijk helemaal niet slecht zijn, hoewel werkloosheid vaak lastig kan zijn.

In mijn vakgebied (tussen psychologie en arbeidsmarkt in) komt het ook vaak voor dat men verhullend taalgebruik toepast.

- Ik zie deze klacht als een uitdaging “ blijkbaar is een klacht iets heel ergs, en verbetering beloven nog veel erger.

- Ik kom er op terug; ik weet het niet of ik heb geen zin om jou ooit antwoord te geven zijn de onderliggende zaken die men niet durft uit te spreken.

- Mijn work life balance is verstoord. Zeg gewoon maar eerlijk dat je minder hard wil werken.

Beste lezers, wat vinden jullie van de vervanging van werkloze door niet werkende werkzoekenden? En hebben jullie misschien ook voorbeelden van verhullend taalgebruik waarbij de verhulling tegelijkertijd de ware mening prijsgeeft?